Klasztor Moni Tharri (Η Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ Θάρρι)

Jeżeli lubicie odwiedzać zabytki sakralne, to nie możecie ominąć Klasztoru Moni Thiarri, znajdującego się w centrum wyspy, wśród gęstej zieleni lasów. Ciekawostką jest to, że kiedy w 2008 roku pożary trawiły okolicę, wszyscy okoliczni mieszkańcy chronili klasztor przed ogniem.

Odwiedziny w klasztorze

Jak już wspomniałam klasztor jest położony w odległości kilku kilometrów od wiosek Laerma, Asklipio oraz Profilia. I z każdego z tych miejsc można spokojnie do niego dojechać, kierując się drogowskazami.

Klasztor pełnił ważną funkcję w życiu społecznym i gospodarczym na Rodos. Jednak od czasu, gdy zmarł opat Ignacy w 1916 roku, klasztor podupadł i został zapomniany.

Jego reaktywacja, jako bractwa zakonnego nastąpiła dopiero w 1989 roku, kiedy powołał go do życia opat Amifilohios Tsoukos. Klasztor świętuje trzykrotnie w ciągu roku: 8 listopada (Σύναξη των Αρχαγγέλων), 21 maja (Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης) oraz 15 grudnia (Αγίου Ελευθερίου).

Zanim wejdziemy na teren klasztoru, musimy pamiętać o odpowiednim stroju. Dla kobiet musi to być strój zakrywający ramiona, zaś mężczyzn obowiązują długie spodnie. Jeżeli takiego stroju nie posiadamy, zostanie nam on wypożyczony za darmo, na miejscu. Mnisi są bardzo gościnni i serdeczni. Podczas naszych odwiedzin zostaliśmy poczęstowani ciastem, obdarowani ulotką informacyjną oraz zaszczyceni rozmową. Nasz przypadek nie był odosobniony, bowiem mnisi traktują z równą serdecznością wszystkich odwiedzających.

Wokół klasztoru założono piękny ogród, który jest idealnym miejscem spacerowym.
Przed wejściem na teren ogrodu, znajduje się ujęcie źródlanej wody, gdzie można ugasić pragnienie, zaś cisza i spokój tego miejsca jest idealne do odpoczynku.

Klasztor Moni Tharri ma bogata historię

Dane historyczne podają, że w czasach przedchrześcijańskich w tym miejscu była świątynia Apolla, a w V w.n.e. na jej ruinach wybudowano Bazylikę wczesnochrześcijańską.
Istniejący kościół pod wezwaniem Michała Archanioła, datuje się na IX lub X wiek i pozostaje najstarszym zabytkiem bizantyjskim na wyspie.

Bizantyjski budynek został zbudowany w kształcie krzyża i poprzedzony jest sporym dziedzińcem klasztornym. Chociaż przymusowe konserwacje kościoła, zmieniły nieco formę zewnętrzną, to imponującą kopuła wciąż zachwyca przepychem.
Architektura świątyni składa się z sześciu faz architektonicznych. Z bizantyjskiego kościoła przetrwały tylko fundamenty, podczas gdy na cmentarzu zostały naprawione i rozszerzony stare budynki.
W środku zachowały się bezcenne freski i malowidła, które pokrywają kamienne ściany. Z uwagi na ochronę stanu istniejącego, wewnątrz kościoła obowiązuje zakaz fotografowania o czym informują ustawione przed wejściem tablice. Nie jest to więc fanaberia, lecz prośba o zachowanie stanu obecnego, do której z szacunku należałoby się przychylić.

Najstarsze freski pochodzą z XII wieku. Przedstawiają one Św. Jerzego oraz św. Elefteriosa, w całej postaci. W 1756 roku, jeden z nich został lekko uszkodzony. W chwili obecnej znajdują się w Muzeum Bizantyjskim w Rodos i tam też można je oglądać.

Z miejscem tym wiąże się ciekawa legenda. Mianowicie jednego dnia przybyła w okolice księżniczka bizantyjska, która była bardzo chora. Ojciec jej wysłał ja więc na Rodos, w nadziei, że klimat wyspy ją uzdrowi. Pewnej nocy ujrzała ona we śnie Archanioła Michała , który powiedział jej, ” Tharsei, wyzdrowiejesz” i rzeczywiście, wkrótce powróciła do zdrowia. W podzięce postanowiła zbudować ten klasztor.

Mnisi, prócz tego, że są bardzo gościnni, są również nowocześni. Mówią obcymi językami (polskim niestety nie) oraz od 1995 roku prowadzą własną stację radiową. Stacja ta nadaje codzienne audycje na terenie Rodos oraz okolicznych wysp.