Węże Grecji

Zdjęcie

Nazwa polska i łacińska

Charakterystyka

Długość 60-90 cm. Grzbiet ciała ma zabarwienie szare,
szarożółte lub żółtobrązowe. Zęby jadowe w tylnej części szczęki. Jadowity,
lecz nieszkodliwy dla ludzi. Prowadzi głównie nocny tryb życia. Zamieszkuje
suche, dobrze nasłonecznione stoki pagórków i gór porośnięte krzaczastą
roślinnością, o podłożu kamienistym i skalistym, kamieniołomy, a także lasy
dębowe.

Gniewosz plamisty (Coronella austriaca)

Nieszkodliwy dla ludzi, choć często mylony ze żmiją
zygzakowatą. Długość ciała dorosłych osobników waha się od 60 do 75 cm,
samica osiąga nawet 87 cm. Barwa ciała rdzawo brązowa lub brązowa, u samic
barwa jest szara lub gliniasto szara. Prowadzi głównie nocny tryb życia.

Występuje w miejscach suchych i silnie nasłonecznionych,
na terenach kamienistych, w zaroślach i trawach.

Połoz kaspijski (Caspius Dolichophis)

Duży wąż dorasta do 170 – 250 cm, a niekiedy nawet 300 cm.
Ubarwienie dosyć zmienne – od jasnego, oliwkowego lub żółtawego, po ciemny
brąz lub czerń, zawsze jednak z jaśniejszym środkiem łusek. Wąż wydaje się
być lekko prążkowany. Brzuch może być ubarwiony żółtawo, czerwonawo lub nawet
ciemnobrązowo. U młodych występują na grzbiecie i bokach ciemne plamy lub
pasy, które zanikają z wiekiem. Prowadzi dzienny tryb życia. Jego ulubione
siedliska to stepy, kamieniste zbocza i zagajniki.
Nieszkodliwy.

Wąż Eskulapa (Elaphe longissima)

Oliwkowo szary wąż o długości do 130 cm.   Jego typowe
siedlisko jest kamieniste obszary, piargi, peeling, otwarte lasy, banki
drogowe i ruiny. Nieszkodliwy.

Zaskroniec Rybołów
lub Wąż Rzeczny (Natrix tessellata)

Żyje przy zbiornikach wodnych, większą część życia
spędzając w wodzie. Poluje głównie w wodzie. Do niej ucieka również w
sytuacji zagrożenia. Świetnie pływa i nurkuje. Ubarwiony jest w tonacji
szarej, oliwkowej lub zielono-brązowej. Od strony grzbietowej znajdują się
niewielkie, ciemne plamy. Strona brzuszna jest żółta lub pomarańczowa z
czarnymi cętkami.

Wąż czteropasiasty (Elaphe quatuorlineata)

Czarny Wąż z Gyaros (Hierophis viridiflavus)

Zwinny i szybki o długości do 150cm. Nie jest jadowity,
nie posiada zębów jadowych, lecz jego ślina zawiera toksyny, co w przypadku
ugryzienia może powodować podrażnienie miejscowe skóry. Wąż agresywny. Lubi
mocno nasłonecznione miejsca.

Mały wąż (Eirenis modestu)

Niewielki wąż, około pół metrowy. Aktywny zwykle o
zmierzchu lub na obszarach zacienionych w ciągu dnia.

Ukrywa się pod kamieniami lub w szczelinach. Jest raczej
powolny, nie agresywny i całkowicie nieszkodliwy.

Samiec osiąga długość do 1 metra, samica jest dłuższa,
przeciętnie o pół metra. Zaskrońce lubią tereny podmokłe. Niektóre można
spotkać nad morzem. Zaatakowany udaje martwego. Nieszkodliwy.

Nie jadowity. Ogólna długość do 135cm, ale zwykle ma
mniej. Prowadzi dzienny tryb życia. Bardzo nerwowy i szybki wąż uparcie goni zdobycz czasem na długich dystansach.
Wspina się zwinnie na skały i murki graniczne.

Jego ubarwienie kojarzy się ze żmiją i dlatego często jest
z nią mylony. Jest jednak całkowicie nieszkodliwy. Jego długość dochodzi do
120 cm. Złapany może ugryźć, jest jednak niejadowity. Często mieszka blisko
siedzib ludzkich i poluje na gryzonie. Czynny w dzień.

Nie jadowity. Całkowita długość do 200 cm (zazwyczaj
mniej). Aktywny w dzień.

Szybki i nerwowy. Jeżeli poczuje się zagrożony, wówczas
unosi przednią część ciała w górę, syczy głośno i zbiera się do ataku.
Złapany może ugryźć.

Nie jadowity. Całkowita długość do 150 cm, ale zwykle
mniej, rzadko więcej. Powszechnie spotykane na suchych,

skalistych terenach o niskiej roślinności. Aktywny w
dzień, bardzo nerwowy i szybki.

Poluje głównie na ziemi, ale często wspina się na krzewy i
niskie drzewa.

Jeśli czuje się zagrożony, wówczas może być agresywny.

Strzelec stepowy (Eryx jaculus)

Jedyny europejski dusiciel. Jego ubarwienie podstawowe
jest zmienne w zależności od regionu pochodzenia, ale zazwyczaj ciemnożółte z
szarawym odcieniem. Na tym tle liczne drobne i nieregularne brązowawe plamki.
Plamki te często się zlewają tworząc nieregularne wzory na ciele węża. Barwa
brzucha od białego po pomarańczowy i różowy z drobnymi brązowymi lub czarnymi
plamkami. Czasami spotykano osobniki całe brązowe lub zielonkawe. Dorosłe
osobniki tego gatunku osiągają maks. 50 cm

Żmija zygzakowata (Vipera berus)

Jadowita. Trucizna jest stosunkowo silna, nie na tyle, by
zabić, lecz po ugryzieniu zalecana hospitalizacja. Długość ciała wynosi
zwykle do 65cm, rzadko więcej. Aktywna przede wszystkim w dzień.

Zimuje w okresie od września do listopada, a nawet wczesną
wiosną. Spotykana na obrzeżach lasów, podmokłych łąkach, polanach leśnych.
Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.

Żmija bliskowschodnia (Montivipera xanthina)

Jadowita. Po ukąszeniu potrzebna pomoc lekarska.

Długość całkowita do 120 cm, ale zwykle nie więcej niż
100cm.

Aktywna w dzień,
kiedy temperatury są wysokie.

Gdy czuje się zagrożona, to głośno syczy.

Żmija lewantyńska (Macrovipera lebetina schweizeri)

Żmija, którą tak naprawdę trudno spotkać. Jest gatunkiem
ściśle chronionym.Całkowita jej długość to średnio koło metra.

Aktywna jest nocą, głównie w okresie letnim, późną wiosną i
wczesną jesienią. Często występuje w wąwozach i zakrzewionych, skalistych
obszarach.

Niebezpieczna dla człowieka.

Żmija łąkowa (Vipera ursinii)

Jadowita, lecz o słabym jadzie. Jej ukąszenie może
spowodować miejscowy paraliż, obrzmienia i ból. Po ukąszeniu należy
skontaktować się z lekarzem. Żmija niewielkich rozmiarów.

Ogólna długość do 50 cm, rzadko więcej. Aktywna w dzień.

Preferuje tereny o charakterze stepowym, często zasiedla
trawiaste zbocza gór, jednak można spotkać ją też na łąkach,

 nad brzegami mórz
i rzek.

Żmija nosoroga (Vipera ammodytes)

Silnie jadowita żmija nie jest agresywna i gdy tylko może,
ucieka. Ma trójkątną głowę, gdyż ma umiejscowione po bokach głowy gruczoły
jadowe.

Generalnie preferuje miejsca nasłonecznione, suche i
skaliste zbocza z niewielką ilością roślinności.  Aktywna zarówno w dzień, jak i w nocy, kiedy temperatury są
wysokie. Często wspina się na krzewy i skalne ściany. Zimuje w październiku i
budzi się w lutym-marcu.

Syczy głośno i zwija w postawie obronnej, gdy czuje się
zagrożona.  Ugryzie, jeśli zostanie
nadepnięta. W przypadku ukąszenia niezbędna, jak najszybsza pomoc lekarska i
podanie surowicy.