Węże Grecji - Wyspa Rodos

Krótka charakterystyka węży żyjących w Grecji

W Grecji żyje ponad dwadzieścia gatunków węży i pięć gatunków żmij, jednak żadnej z nich nie spotkacie na Rodos. Tutaj znajdują się jedynie niegroźne gatunki, które boją się ludzi i odpełzają, gdy czują niebezpieczeństwo. Spotkać możesz je na skałach lub w suchej trawie, gdy wygrzewają się w słońcu. Niekiedy wspinają się na niskie drzewa lub krzewy, jednak nigdy nie atakują nie prowokowane. Więcej dowiesz się z poniższej tabelki oraz z wpisu na stronie.
Na niebiesko zaznaczyłam węże występujące na Rodos.

Zdjęcie	Nazwa polska i łacińska	Charakterystyka
	Wąż Koci (Telescopus fallax)	Długość 60-90 cm. Grzbiet ciała ma zabarwienie szare, szarożółte lub żółtobrązowe. Zęby jadowe w tylnej części szczęki. Jadowity, lecz nieszkodliwy dla ludzi. Prowadzi głównie nocny tryb życia.Zamieszkuje suche, dobrze nasłonecznione stoki pagórków i gór porośnięte krzaczastą roślinnością, o podłożu kamienistym i skalistym, kamieniołomy, a także lasy dębowe.
	Gniewosz plamisty (Coronella austriaca)	Nieszkodliwy dla ludzi, choć często mylony ze żmiją zygzakowatą. Długość ciała dorosłych osobników waha się od 60 do 75 cm, samica osiąga nawet 87 cm. Barwa ciała rdzawo brązowa lub brązowa, u samic barwa jest szara lub gliniasto szara. Prowadzi głównie nocny tryb życia. Występuje w miejscach suchych i silnie nasłonecznionych, na terenach kamienistych, w zaroślach i trawach.
	Połoz kaspijski (Caspius Dolichophis)	Duży wąż dorasta do 170 – 250 cm, a niekiedy nawet 300 cm. Ubarwienie dosyć zmienne – od jasnego, oliwkowego lub żółtawego, po ciemny brąz lub czerń, zawsze jednak z jaśniejszym środkiem łusek. Wąż wydaje się być lekko prążkowany. Brzuch może być ubarwiony żółtawo, czerwonawo lub nawet ciemnobrązowo. U młodych występują na grzbiecie i bokach ciemne plamy lub pasy, które zanikają z wiekiem. Prowadzi dzienny tryb życia. Jego ulubione siedliska to stepy, kamieniste zbocza i zagajniki. Nieszkodliwy.
	Wąż Eskulapa (Elaphelongissima)	Wąż o długości około 2 metrów. Dorosłe osobniki są oliwkowo-brązowe. Głowa oraz ciało, z wyjątkiem brzucha, są brunatne lub oliwkowobrunatne z wieloma małymi, jasnymi plamkami. Wąż Eskulapa żyje na obszarach leśnych lub polanach, często w miejscach położonych w dolinach rzek. Swoją zdobycz dusi i połyka. Nie jest jadowity.
	Bałkański Bicz (Gemonensis Hierophis)	Oliwkowo szary wąż o długości do 130 cm. Jego typowe siedlisko jest kamieniste obszary, piargi, peeling, otwarte lasy, banki drogowe i ruiny. Nieszkodliwy.
	Zaskroniec Rybołów lub Wąż Rzeczny (Natrix tessellata)	Żyje przy zbiornikach wodnych, większą część życia spędzając w wodzie. Poluje głównie w wodzie. Do niej ucieka również w sytuacji zagrożenia. Świetnie pływa i nurkuje. Ubarwiony jest w tonacji szarej, oliwkowej lub zielono-brązowej. Od strony grzbietowej znajdują się niewielkie, ciemne plamy. Strona brzuszna jest żółta lub pomarańczowa z czarnymi cętkami.
	Wąż czteropasiasty (Elaphe quatuorlineata)	Duży wąż, którego długość może dorastać nawet do 250 cm. Ma dużą głowę o brązowym ubarwieniu. Ciało w kolorze od beżowego po ciemny brąz, z rysunkiem wzoru w postaci czterech podłużnych pasów. Bardzo dobrze pływa i wspina się – często widywany wysoko, wśród koron drzew. Ten gatunek występuje w czterech podgatunkach występującym na Cykladach, Sporadach i wyspie Paros.
	Czarny Wąż z Gyaros (Hierophis viridiflavus)	Zwinny i szybki o długości do 150cm. Nie jest jadowity, nie posiada zębów jadowych, lecz jego ślina zawiera toksyny, co w przypadku ugryzienia może powodować podrażnienie miejscowe skóry. Wąż agresywny. Lubi mocno nasłonecznione miejsca.
	Mały wąż (Eirenis modestu)	Niewielki wąż, około pół metrowy. Aktywny zwykle o zmierzchu lub na obszarach zacienionych w ciągu dnia. Węże te ukrywają się pod kamieniami lub w szczelinach. Są raczej powolne, nie agresywne i całkowicie nieszkodliwe.
	Zaskroniec zwyczajny lub Wąż wodny (Natrix natrix)	Samiec osiąga długość do 1 metra, samica jest dłuższa, przeciętnie o pół metra. Zaskrońce lubią tereny podmokłe. Niektóre można spotkać nad morzem. Zaatakowany udaje martwego. Nieszkodliwy.
	Saita (Najadum Platyceps)	Nie jadowity. Ogólna długość do 135cm, ale zwykle ma mniej. Prowadzi dzienny tryb życia. Bardzo nerwowy i szybki wąż uparcie goni zdobycz czasem na długich dystansach. Wspina się zwinnie na skały i murki graniczne.
	Malpolon (Malpolon insignitus)	Dzienno-zmierzchowy. Bardzo płochliwy. Jedynie w sytuacji bez wyjścia syczy i może ukąsić. Na człowieka jad działa stosunkowo słabo, powoduje silny ból głowy i bolesny obrzęk w miejscu ukąszenia. Nie zagraża jednak życiu. Z uwagi na dużą płochliwość ukąszenia zdarzają się bardzo rzadko.
	Połoz lamparci (Zamenis situla)	Jego ubarwienie kojarzy się ze żmiją i dlatego często jest z nią mylony. Jest jednak całkowicie nieszkodliwy. Jego długość dochodzi do 120 cm. Złapany może ugryźć, jest jednak niejadowity. Często mieszka blisko siedzib ludzkich i poluje na gryzonie. Czynny w dzień.
	Zamenis czarny (Jugularis Dolichophis)	Nie jadowity. Całkowita długość do 200 cm (zazwyczaj mniej). Aktywny w dzień. Szybki i nerwowy. Jeżeli poczuje się zagrożony, wówczas unosi przednią część ciała w górę, syczy głośno i zbiera się do ataku. Złapany może ugryźć.
	Zamenis Rodos (Nummifer Hemorrhois)	Nie jadowity. Całkowita długość do 150 cm, ale zwykle mniej, rzadko więcej. Powszechnie spotykane na suchych, skalistych terenach o niskiej roślinności. Aktywny w dzień, bardzo nerwowy i szybki. Poluje głównie na ziemi, ale często wspina się na krzewy i niskie drzewa. Jeśli czuje się zagrożony, wówczas może być agresywny.
	Strzelec stepowy (Eryx jaculus)	Jedyny europejski dusiciel. Jego ubarwienie podstawowe jest zmienne w zależności od regionu pochodzenia, ale zazwyczaj ciemnożółte z szarawym odcieniem. Na tym tle liczne drobne i nieregularne brązowawe plamki. Plamki te często się zlewają tworząc nieregularne wzory na ciele węża. Barwa brzucha od białego po pomarańczowy i różowy z drobnymi brązowymi lub czarnymi plamkami. Czasami spotykano węże całe brązowe lub zielonkawe. Dorosłe osobniki tego gatunku osiągają maks. 50 cm
	Ślepucha robakowata (Typhlops vermicularis)	Niewielki wąż, którego długość nie przekracza 40 cm. Poza Grecją rzadko spotykany. Jest ślepy, a w wyniku ewolucji przystosował się do życia pod ziemią. W rzadkich przypadkach można zaobserwować go na powierzchni. Węże te wciskają się w wąskie otwory lub kopią w miękkim gruncie oraz pod kamieniami lub skałami. Żywi się małymi bezkręgowcami, takimi jak mrówki, termity, małe pajęczaki, a także larwy. Złapany podejmuje próby ucieczki i mocno naciska końcówkę ogona. Zupełnie nieszkodliwy wąż.
	Żmija zygzakowata (Vipera berus)	Jadowita. Trucizna jest stosunkowo silna, nie na tyle, by zabić, lecz po ugryzieniu zalecana hospitalizacja. Długość ciała wynosi zwykle do 65cm, rzadko więcej. Aktywna przede wszystkim w dzień. Zimuje w okresie od września do listopada, a nawet wczesną wiosną. Spotykana na obrzeżach lasów, podmokłych łąkach, polanach leśnych. Lubi siedliska o chłodnym mikroklimacie.
	Żmija bliskowschodnia (Montivipera xanthina)	Jadowita. Po ukąszeniu potrzebna pomoc lekarska. Długość całkowita do 120 cm, ale zwykle nie więcej niż 100cm. Aktywna w dzień, kiedy temperatury są wysokie. Gdy czuje się zagrożona, to głośno syczy.
	Żmija lewantyńska (Macrovipera lebetina schweizeri)	Żmija, którą tak naprawdę trudno spotkać. Jest gatunkiem ściśle chronionym.Całkowita jej długość to średnio koło metra. Aktywna jest nocą, głównie w okresie letnim, późną wiosną i wczesną jesienią. Często występuje w wąwozach i zakrzewionych, skalistych obszarach. Niebezpieczna dla człowieka.
	Żmija łąkowa (Vipera ursinii)	Jadowita, lecz o słabym jadzie. Jej ukąszenie może spowodować miejscowy paraliż, obrzmienia i ból. Po ukąszeniu należy skontaktować się z lekarzem. Żmija niewielkich rozmiarów. Ogólna długość do 50 cm, rzadko więcej. Aktywna w dzień. Preferuje tereny o charakterze stepowym, często zasiedla trawiaste zbocza gór, jednak można spotkać ją też na łąkach, nad brzegami mórz i rzek.
	Żmija nosoroga (Vipera ammodytes)	Silnie jadowita żmija nie jest agresywna i gdy tylko może, ucieka. Ma trójkątną głowę, gdyż ma umiejscowione po bokach głowy gruczoły jadowe. Generalnie preferuje miejsca nasłonecznione, suche i skaliste zbocza z niewielką ilością roślinności.Aktywna zarówno w dzień, jak i w nocy, kiedy temperatury są wysokie. Często wspina się na krzewy i skalne ściany. Zimuje w październiku i budzi się w lutym-marcu. Syczy głośno i zwija w postawie obronnej, gdy czuje się zagrożona.Ugryzie, jeśli zostanie nadepnięta. W przypadku ukąszenia niezbędna, jak najszybsza pomoc lekarska i podanie surowicy.

Uwaga!
Niebieską czcionką wypisane nazwy gatunków występujących na Rodos.