Wystawa ceramiki ICARO-IKAROS Rhodes

Do końca grudnia potrwa wystawa w Pałacu Wielkich Mistrzów prezentująca ceramikę firmy ICARO założonej przez Włochów, a przejęta przez Greków, pod nazwą IKAROS. Zbiór ceramiki został wynajęty z Muzeum Benaki w Atenach, by powrócić na chwilę na wyspę, na której się narodził.

Firma ICARO założona przez Włochów w dniu 19 grudnia 1928 roku, jako część ambitnego planu uprzemysłowienia i rozwoju Dodekanezu. Jego celem było wytwarzanie ceramiki artystycznej, na wzór tej pochodzącej z Iznik. W XVI i XVII wieku greccy kapitanowie kupowali ceramikę na rynku w Izniku i w Stambule, a następnie przywozili do Grecji. Wiele z tej ceramiki zachowało się na wyspie, głównie w domach kapitańskich w Lindos, a nie znający faktów kolekcjonerzy uznali błędnie, że zostały wytworzone na Rodos.
Wzory te były jednak bardzo popularne, dlatego też włoska firma postanowiła wytwarzać ceramikę w tym stylu. Produkcja firmy Icaro rozkwitła w dekadzie 1930-1940. Udaje się też przetrwać okres II wojny światowej. Wraz z włączeniem Dodekanezu w Grecji i odejściu Włochów, firma została sprzedana panu Konstantynowi Chatzikostantisowi. Nowy właściciel zmienił nazwę firmy na Ikaros i rozwinął firmę tak, że stała się drugą pod względem wielkości w Grecji, po firmie Keramejkos w Atenach. Fabryka pozostała w rękach Chatzikostantina i jego rodziny od 1947 do 14 czerwca 1987 roku, kiedy właściciel i jego żona zginęli w wypadku samochodowym na drodze do zatoki Antonego Quinna. W 1988 roku ostatecznie zamknięto firmę.

Przez 40 lat działalności w fabryce przewinęło się około 500 poracowników, głównie młodych ludzi, którzy wykonywali każdą sztukę ręcznie, od formowania, wypalania, szkliwienia oraz malowania. Do dzisiaj najwięcej garncarzy jest w gminie Archangelos, gdzie można nabyć autentyczne, ręcznie robione wyroby, a nie podróbki made in Chine.
Produkcja firmy obejmowała szeroką gamę przedmiotów, takich jak talerze dekoracyjne, słoje, dzbanki, zastawa stołowa, kompozycje płytkowe, figurki i inne przedmioty codziennego użytku, słynące z pięknych motywów i jasnych kolorów. Do najsłynniejszych prób należały te, które kopiowały wzory ceramiki Iznika, w tym motywy kwiatowe z bukietami tulipanów, hiacyntów, róż i goździków, a także przedstawienia różnych typów statków. Sama mam w posiadaniu jeden taki talerz z 1950 roku, wytworzony w wytwórni w Archangelos.