Spacerując w ostatnim czasie po wyspie, miałam okazję natrafić na całą łąkę pokrytą ciekawymi kwiatami, o niebywale dużym rozmiarze i ciemnopurpurowym, przyciągającym wzrok kolorze. Początkowo nie wiedziałam co to za roślina, ale koniec języka za przewodnika i znałam, przynajmniej jego nazwę, a później znalazłam także inne informacje o tej roślinie.
Grecka nazwa tej rośliny to Δρακοντιά, co ma oznaczać smocze drzewo. Inna grecka nazwa to Φιδόχορτο, czyli wężowe ziele. Ta druga nazwa związana jest z prętem kwiatu, który jest długi, obły i wygląda jak ukryty wewnątrz kwiatu wąż. Dawniej wierzono, także że posiadanie korzenia lub liścia drakunkulusa zwyczajnego chroni przed wężami i żmijami, a umycie rąk w nalewce z tej rośliny pozwala bezkarnie obchodzić się z wężami.
Łacińska nazwa tej rośliny to Dracunculus vulgaris, czyli Drakunkulus zwyczajny. Roślina ma też wiele innych nazw np. Dragon arum lub Arum dracunculus (bo pochodzi z rodziny Arum, czyli Obrazki) lub Smocza lilia. Ta ostatnia najbardziej przypadła mi do gustu.
Występowanie
Smocza lilia jest to gatunek endemiczny z rodziny obrazkowatych, występujący w naturze na Bałkanach, w Grecji, na Krecie, na wyspach Morza Egejskiego oraz w południowo-zachodniej części Anatolii.Rośnie na polach, w rowach i przy drogach, na niewielkiej wysokości. Jest uważany za roślinę leczniczą, a jej korzeń jest zbierany i wykorzystywany do walki z różnymi chorobami. Kwitnie wiosną, zwykle od kwietnia do maja, ale zależy to od konkretnego regionu i klimatu, który tam występuje. Roślina tworzy ciemnoczerwony kwiat o nieprzyjemnym zapachu. Jest to toksyczna roślina dla ludzi i zwierząt wypasanych.
Właściwości
Roślina była znana już w starożytności i stosowana przez ówczesnych lekarzy jako środek leczniczy. Grecki lekarz Dioskurydes zalecał wysuszony korzeń rośliny, jako środek dla astmatyków, a także jak środek przeciwko napadom kaszlu. Sproszkowany wysuszony korzeń rośliny po rozpuszczeniu w wodzie miał być afrodyzjakiem. Natomiast sfermentowany i wymieszany z miodem, służyć jako lekarstwo na wrzody. Roślina została opisana również przez takich uczonych jak Galen, Teofrast czy Hipokrates. Starożytni greccy lekarze zalecali spożywać roślinę przeciwko melancholii.
Cała roślina zawiera olejki eteryczne, których głównym składnikiem jest Aroina, która działa drażniąco na skórę i działa toksycznie na ośrodkowy układ nerwowy. Na szczęście jej działanie można zneutralizować przez wysuszenie rośliny lub jej ugotowanie.
Czerwone jagody, liście i kwiaty rośliny są trujące. Liście zwykle wysychają podczas kwitnienia. Korzeń w postaci proszku w połączeniu z oregano lub szałwią jest skuteczny w zapaleniach stawów. Podaje się go też przy bezsenności, w kaszlu i jako środek przeczyszczający.
Zastosowanie
W medycynie ludowej stosowano preparaty z tej rośliny do leczenia. Głównie kaszlu, infekcji dróg oddechowych, w zapaleniu stawów oraz jako środek moczopędny. Był to również lek stosowany we wrzodach, polipach, chorobach żołądka, jako środek przeczyszczający, wykrztuśny i przeciwreumatyczny. Obecnie stosowany w homeopatii.
Ze względu na atrakcyjny wygląd kwiatów, roślina uprawiana jest jako roślina ozdobna, w przydomowych ogródkach.
Jeżeli podczas wędrówek po Grecji, spotkacie na swej drodze Smoczą lilię, to podziwiajcie, ale w żadnym przypadku nie zrywajcie. Sok z rośliny może podrażniać skórę.
