Egejskie matki wiedzą najlepiej - fotorelacja

„Egejskie matki wiedzą najlepiej” (gr. Οι μαμάδες του Αιγαίου γνωρίζουν καλύτερα), to program Regionu Morza Egejskiego Południowego — Regionu Gastronomicznego Europy 2019. Ma on na celu preferowanie lokalnych produktów, propagowanie na co dzień diety egejskiej oraz powrót do tradycyjnych dań i umieszczania ich w swojej kuchni.

Rejon Południowy Egejski, Kulinarnym Regionem Europy 2019

Rejon Południowy Egejski został wyróżniony tytułem Europejskim Regionem Gastronomii 2019 roku. Nic w tym dziwnego, gdyż Region Południowy Egejski ma długą tradycję gastronomiczną, specyficzną i różnorodną. Wyspiarze są dumni ze swojej kuchni, a każda z 52 wysp regionu ma swoją własną, unikatową tożsamość kulturową oraz kulinarną. Grecja to kraj, w którym narodziło się pojęcie gastronomii, od słów γαστήρ oznaczający w starogreckim żołądek oraz νόμος, czyli prawo. Gastronomia oznacza bowiem wiedzę o produktach, tradycjach oraz zwyczajach kulinarnych, oraz wiedzę, niezbędną do przygotowania posiłków.

Program wspierający lokalną kuchnię

To wyjątkowe wyróżnienie jest zwieńczeniem wysiłków Regionu Egejskiego Południowej, w celu ukazania kulinarnego bogactwa oraz lokalnych produktów wysp Morza Egejskiego. Teraz każdy będzie miał szansę bliżej poznać kuchnię tego wyjątkowego regionu. Przyznanie tytułu to dopiero pierwszy krok, który zaowocuje programami wspierającymi utrzymanie lokalnych smaków. Jednym z takich programów jest program „Egejskie matki wiedzą najlepiej”, o którym piszę poniżej.

Egejskie matki i babki wiedzą najlepiej.

W ramach programu odbyła się impreza gastronomiczna, 11 listopada 2018 roku, o godz.11:00 na dziedzińcu kościoła Taksiarhis w Archangelos. Ręka w rękę wystąpili obok siebie mamy, babcie oraz profesjonalni kucharze z klubu Szefów Kuchni Cyklad i Dodekanezu. Wszyscy przygotowywali tradycyjne potrawy rodyjskie, z naciskiem na potrawy z Archangelos. Były więc rifiki, koulouria, tahinopites, kserotigana, chleb na zakwasie, giaprakia oraz inne lokalne dania. Gośćmi specjalnymi imprezy byli Gubernator Regionu Morza Egejskiego, pan Jorgos Chatzimarkos oraz pełniąca funkcję Ambasadora Gastronomicznego Regionu Europy 2019, Argiro Barbarigou, (Αργυρώ Μπαρμπαρίγου)

Dlaczego Archangelos?

Archangelos to rodyjska wieś, która znana jest z przywiązania do tradycji, również kulinarnej. Stare zwyczaje są tutaj wciąż żywe i odgrywają ważną rolę w życiu społecznym i religijnym mieszkańców. Lokalna gastronomia opiera się na zbożach i mięsie, zwłaszcza w świątecznych recepturach. Oliwa i oliwki, charakteryzują lokalną kuchnię. We wsi wciąż wypieka się chleb w piecach opalanych drewnem, chociaż obecnie czyni się to tylko od święta. Z okazji świąt przygotowuje się tradycyjne posiłki i wypieka tradycyjne ciasta i ciasteczka oraz przygotowuje napoje. Ciekawostką jest, że wszystkie potrawy w Archangelos przygotowuje się i podaje w glinianych garnkach.

Fotorelacja

Zapraszam wszystkich na fotorelację z tej imprezy.

Kserotigana, koulourakia i pitaroudia.

Produkty rodyjskie, matsi-kouloura, oliwki, oliwa i pieczywo.

Ladopita, czyli cienka pita, tradycyjny wyrób rodyjski

Zoupes, czyli czerstwy chleb opiekany w piecu z tartym żółtym serem.

Pitaroudia Archangelou, czyli placki z mięsem mielonym wieprzowym, z mąką, pomidorami i miętą.

Giaprakia, czyli rodyjskie dolmadakia, pitaroudia i jemista.

Archengielickie pieczywo na zakwasie oraz tradycyjne chlebki zapiekane z jajkiem.

Rifiki, czyli koza z ryżem pieczona w piecu chlebowym przez całą noc oraz placki postne tahinopites.

Kserotigana, na drugima planie skinokouloura i ladokouloura.

Makrela marynowana z sokiem cytrynowym i cebulą.

Giemista, zoupes i pitaroudia.

Kawior z szafranem.

Lukum pilaf, czyli makaron tetragonakia z mięsem w sosie.

Na dalszym planie gliko gia koutaliou z gorzkich pomarańczy.

Tradycyjny chlebek z jajkiem, podawany na śniadanie z oliwą i solą.

Mała Archangielida w tradycyjnym, wiejskim stroju.

W garnku gotuje się koulouria archangielitikou, danie podawane podczas tradycyjnego wesela. Zwykle makaron do tego dania, przygotowywano już na miesiąc przed planowanym ślubem i suszono na słońcu, na tarasie. Zajmowały się tym matki państwa młodych, które zapraszały do pracy inne kobiety z rodziny.