Klasztor Panormitis

Na południowym krańcu wysepki Symi znajduje się zatoka Panormitis (gr. Πανορμίτης), przy której tuż obok portu przycupnął monastyr pod wezwaniem Michała Archanioła. To najważniejsze miejsce jego kultu w archipelagu Dodekanez. Budynki klasztorne powstały na ruinach bizantyjskiej kaplicy.

Klasztor Panormitis

Świątynię wzniesiono w tym miejscu już w XIV w., ale została ona zniszczona w połowie XVIII wieku i ponownie odbudowana w 1783 roku. Klasztor był aktywny podczas rewolucji w 1821 roku. Wspomagał powstańców finansowo.

W klasztorze znajduje się muzeum i kościół, a w nim, słynna ikona patrona wyspy i żeglarzy – Michała Archanioła. Do ikony Taksiarchisa (gr. Ταξιάρχης), jak powszechnie nazywa się w Grecji archanioła Michała, przybywają pielgrzymki z całej Grecji. Na uwagę zasługuje bogato zdobiony ikonostas, XVIII-wieczne freski na ścianach, namalowane przez lokalnych artystów, braci Karakosti. Wnętrze kościoła wypełnione jest rozmaitymi wotami, które zostawili tu żeglarze i rybacy w podzięce za bezpieczny powrót do domu.

 

Dziedziniec klasztornego kompleksu wyłożono mozaiką z czarnych i białych otoczaków. Na terenie klasztoru znajduje się dwuczęściowe muzeum. Pierwsza jego część związana jest z morzem oraz z kultem religijnym. Zawiera modele statków i przedmioty przywiezione z dalekich zamorskich podróży, ale także srebrne ikony, epitafia i różne inne przedmioty religijne. Druga część muzeum prezentuje kulturę ludową związaną z rybołówstwem, rolnictwem i pasterstwem.

Klasztor Michała Archanioła posiada również bibliotekę z bizantyjskimi rękopisami z XVI wieku.
Na uwagę zasługuje również pięknie zdobiona dzwonnica z 1911 roku. Zbudowano ją centralnie nad głównym wejściem i pozostaje najbardziej malowniczym elementem architektonicznym budynku.

Przy głównym wejściu działa sklepik z pamiątkami oraz dewocjonaliami, zaś na zewnątrz przy molo usytuowała się tawerna „Panormio”, w której można wypić kawę.

 

Nieopodal klasztoru stoi monument upamiętniający mieszkańców Panormitis zamordowanych w lutym 1945 r. przez Niemców za pomoc udzielaną aliantom.

Klasztor świętuje dwukrotnie w roku 8 listopada, w dniu swojego patrona oraz w dzień Zesłania Ducha Świętego (święto ruchome).

Na koniec kilka uwag

Odwiedzający powinni zadbać o odpowiedni strój. Nie zakładajcie szortów, mini spódniczek oraz zakryjcie ramiona. Taki strój jest tutaj niedopuszczalny, a nie stosowanie się do zasad może skutkować nie wpuszczeniem na teren klasztoru.

W kościele obowiązuje bezwzględny zakaz fotografowania, niestety często łamany. Wynika on chyba z braku wyobraźni, wiedzy lub ignorancji. Nie jest on, bowiem zakazem samym w sobie, lecz ustanowiono go w celu ochrony zabytkowych fresków, którym nie służą błyski fleszy.

I na koniec miła uwaga. Przy głównym wejściu znajduje się podjazd dla wózków, co pozwala dostać się na teren klasztoru także osobo m poruszającym się na wózkach oraz rodzicom z małymi dziećmi w wózeczkach.

Klasztor Panormitis na pewno jest ciekawym obiektem wartym zobaczenia. My udaliśmy się tam specjalnym kursem w Niedzielę Palmową i mieliśmy, aż dwie godziny na zobaczenie wszystkiego na terenie klasztoru. Niestety nie starczyło czasu na spacery po okolicy. Trochę szkoda, bo po prawej stronie od molo znajdziecie małą, ale urokliwą plażę. Gdyby ktoś miał możliwość i ochotę zostać dłużej, to istnieje możliwość zatrzymania się na noc. Informacje dostępne w sklepiku lub tawernie.